ilk okuduğum şiiri.

19 no lu sonnet

yalnızca benden kaçma yeter
boş sözler de etsen duymak istiyorum seni
sağır olsan gönlüm sözlerini ister
dilsiz olsan gördüğünü.

kör olsam, seni görmek isterdim
sen yanımda yol gösterici oldun
uzun yolun daha yarısı bile aşılmadı
bir düşün içinde yaşadığımız karanlığı

'bırak beni yaralıyım' desen de boşa
görevden dönülmez, yalnızca ertelenir
başka bir yerde değil, yalnızca burada

bilirsin, özgür değildir gereksinilen kimse
gönlüm her şeyden önce seni ister
biz de diyebilirim, ben yerine.

"bilirsin, özgür değildir gereksinilen kimse" , ya gereksinen kimseye ne demeli.?